Bir elmayı avucuna alıp koparmak kadar
Kolay
Bir insanı
Öldürmek.
Bir elmayı avucuna alıp
Bin insanı öldürmek kadar
Kolay
Kimse bu yolda tek başına yürümüyor biliyorsun. Yeşil çam ağaçlarının altından birbirimize sarılarak, birbirimize umutla bakarak, birbirimize gülümseyerek Akdeniz'in masmavi sularının önce az az kokusunu alabilmiş, daha sonra ufukta onu görebilmiş sayılı insanlardanız biz.
Öyle ya da böyle sevgiyi tadabilmiş, korkuyu çok geç öğrenmiş, öğrenince de unutmamış bir neslin, zayıf, çelimsiz ve isteksiz çocuklarıyız.
Yere bir kez düşünce kalkamıyoruz.
Kalkamıyorum.
Sizi kaybediyorum,
Seni kaybediyorum,
Ben kaybediyorum,
Ve sonra kayboluyorum.
Olmuyorum.
Olmamanın ne demek olduğunu bilmiyorum.
Bir karanlık mı?
Yoksa bütün utangaçlığını kırmış, zincirsiz ve sonsuz bir uyku hali mi?
Savaşlardan vücutları kırılmış yerde hareketsiz yatan bebekler,
Arabaların ezdiği insanlar,
Yükseklerden atlayanlar,
Kafasına atom bombası yiyen Hiroşimalılar
Ve bir kahraman edasıyla ölümlerine gidip ölen insanlar rüyalarında aynı şeyleri mi görüyorlar?
Neler görüyorlar?
Neler?
Farklı şeyler.
Şey diyorum, canım.
Uzaklaşmak.
Comments