2019 / ABD/ Dram/ 14dk
Yönetmen: Ilya Simakov
Senaryo: Ilya Simakov
https://m.imdb.com/title/tt8562378/
İntihar, depresyon ve bulantı. Bir yönetmen ve yazar için klişelere saplanmadan ifade edilebilmesi düşünüldüğü kadar kolay olmayan konular. Bu duyguları ve hissiyatı doğru tonda ve şiddette aktarmanın zorluğu genelde yönetmenleri ve yazarları sınırlarını zorlamaya ve yaratıcılık açısından yeni, daha önce bulunmadıkları topraklara ayak basmaya iter. Filmin Rus asıllı Amerikan yönetmeni ve senaristi Yaya (Ilya Simakov), yönetmen koltuğuna oturduğu ilk kısa filminde işlemek için bu konuları seçerek cesurca bir davranış göstermiş. Aslen bir görüntü yönetmeni olan Simakov, şimdilerde Ali Emir Tapan'ın çektiği Delikler adlı kısa filmde senaryo yazarlığı, kurgu ve görüntü yönetmenliği alanlarında çalışmakta. Modern sanat alanında tanınan isimlerden olan Ali Emin Tapan'ın yazıp yönettiği bu film de izlemeyi beklediğimiz ilgi çekici filmler arasında bulunuyor.
Filmin senaryosu ilk bakışta çok basit ve ilgi çekici durmuyor, ana karakterimiz Corey (Rusty Schwimmer) her köşe başında karşınıza çıkabilecek bir insan, samimi bir izlenim veriyor izleyenlere. Beraber yaşadığı insanlara bakmaktan başka bir amacı olmayan, artık hayatının en iyi ve sağlıklı yıllarını geride bırakmış, istediği pek çok şeyi başaramamış, babası, kızı ve torunu ile beraber yaşayan bir insan. Tanıdık bir yüz, rastgele bir mahalleden kura ile çekilip ekrana konulmuş biri gibi.
Tabii ki bu bilinçlice yapılmış, depresyonun her an herkesin başına gelebilecek olduğu kavraması zor, ağır bir gerçek. Aramızdaki çoğu insan gibi ana karakterimiz Corey'nin de kendisinin zihinsel açıdan çok iyi bir durumda olmadığını bilmesine rağmen bunu aktif bir çaba ile saklamaya çalıştığını görüyoruz. Corey karakterini yaratırken intihara yönelen kişilerin tecrübelerinden de yola çıkan Simakov, senaryosunu yazarken hikayenin gerçek ve samimi hissetmesini istemiş, başarılı da olmuş. Corey'nin veteriner olması gibi detaylar karakter yaratılırken gösterilen özenin önemli bir göstergesi.
Keep It Quiet depresyonun getirdiği hal ve hisleri, bu konuyu işleyen diğer filmlerin aksine göze batmayan, hafif ipuçları ile anlatmış. Dar çerçeve seçimi ve bilinçli olarak düşük ışıklandırılmış sahneler, cansız renkler bu ipuçlarından sadece bir kaçı, filmin tek canlı ve renkli karesini Corey'i köprüden kendisine doğru atlamaya davet eden nehre bakarken buluyoruz. Gördüğümüz bu canlılığın, karakterin intihar seçeneğini bir çözüm olarak gösterdiğini anlatmak amacıyla yine bilerek yapıldığını söylemek mümkün. Bu zekice gizlenmiş görsel ipuçları her ne kadar bizi fark ettirmeden Corey'nin hikayesinin içerisine çekse de, başroldeki Rusty Schwimmer'in performansı bu gerçekçiliği ve samimiyeti hissetmemizi sağlayan en önemli faktör.
Filmdeki oyunculuklar genel anlamda iyi olsa da Schwimmer, oynadığı karakterin hissettiği duyguları kelimenin tam anlamıyla izleyicinin zihnine mıhlıyor. Baş karakter olmasına rağmen Corey çok fazla diyalog barındırmıyor, ancak buna rağmen karakterin gelişimini ve duygularını Schwimmer'in jest ve mimiklerinden rahatça okuyabiliyoruz. Bu performans, kaliteli sinematografi ile birleştiğinde bize güzel bir deneyim sunuyor. Her ne kadar unutulmaz bir deneyim olmasa da, film bize hissettirmek istediği her şeyi hissettirerek kendini güzelce ifade ediyor.
Filmin tek negatif yanının "Deux Ex Machinavari" (kedi) sonu, yere serili güzel bir kilimin altında kalmış sivri taşlar ya da sıcak ve konforlu yatağınıza nereden geldiğini bilmediğiniz tek tük kırıntılar gibi ufak tefek rahatsızlıklar verse de, tek seferliğine görmezden gelinebilir. Varşova Film Festivali jürisi de benimle aynı fikirde bulunmuş olacak ki Keep It Quiet'ı "En İyi Canlı Çekim Kısa Film Ödülü"ne layık görmüşler.
Comments