Yıldızlar mı Eylülmüş?

Başımı gökyüzüne çarptım,

Yıldız kanıyor şarkılarım.

Tik-tak, tik-tak.

Daha varmadık mı evimin diğer yarısına?

Dingin sabah denizine sırt üstü uzanıp güneşi izler ruhum.

Yaz bitmez de sonbaharın ilk günlerine sarkar ya hani,

Hava mevsim normallerini hep aşar,

Otuz beş diye eylül olamaz da bunaltır beni kendi evimde.

İşte öyle bir gecede başımı yıldızlara çarptım!

Hava karanlıktı, görmedim başımın üstünde parıldadıklarını.

Kızma bana ne olur,

Hala çok seviyorum ben seni.

Sen kanadı şarkılarım bir süre,

Hüzünlü bir yaz günüydü,

Sonbahar hala otuz beşine varamamıştı,

Dingin öğlen asfaltına sırt üstü uzanıp geleceğin serin esintilerine baktım.

Hep ezan doluydu karanlık sokakları,

Ve sana anlattıklarımın hepsi yalandı aslında,

Bahara saklı bir ayrılık ne geçmişi, ne de geleceğiydi çocuklarımın.

Hepsi üzücü değil aslında yaşadıklarımın.

Ben mutluyum.