Bilimi şu açıdan yaşıyorum. Hiç fark ettiniz mi bilmiyorum ama tek renkli bir ışık altında diğer bütün renkler kayboluyor. Ben bunu yeşil ışığın altında yanımda oturanların duygularını göremediğimde anladım. Sadece seslerinin kırıklığını duyabiliyordum. Beyazlar altında ise yanımdakilerin yüzlerinin kızarıklığını gördüm, ve arkasında hissettiğim duyguların aynılarını. Fakat nesneleri bende eksik.
Işıklar tekrar sönüyor anlayabildiğim ve anlatabildiğim her şey bazen yetiyor, bazen yetmiyor.
Kendi akışıma aldanıyorum. Değmez diyorum belki bir kere ağladığımda bile, hissettiğimiz ortak duygulardan vazgeçebilecek isem. Sonra aynı duygular ile birilerinin ağladığını görüyorum. Vazgeçmiyorlar. Hevesimizi, heyecanımızı alamadığımız duygular var. Ve bunlar bizi peşlerinden koşturuyor. Bazen bizi birbirimizden ayırıyor, bazen yakınlaştırıyor.
İnsanlar arasında gerçekleşen ve gerçekleşecek her şeyin, bir dansın, birlikte hüzünlenilen saniyelerin, susup oturulan ve büyütülen hayallerin kalitesi bu yüzden iki şeye dayanıyor. Birinin sakinliğini ve dikkatini ne kadar koruyabildiğine, diğerinin ise karşısındakinden olan beklentilerinin ne kadar karşılandığına.
Bu yüzden zamanı bu akşam gebertmek istiyorum. Yarın nasıl olsa tekrar akacak.
Fotoğraf: @alikaratunatango - Instagram
Follower: Gülnihal Başpınar
Comments