top of page

Çocukluk rüyasından hallice

Yazarın fotoğrafı: Atalay NallıdereAtalay Nallıdere

Rüyamda kapı aralığından uzanan elini gördüm. Senin elin olduğunu nereden anladım bilemiyorum. Ne kapı senin kapındı, ne de ellerini şimdiye böylesine hatırlayacak kadar inceleyebildim.


Dışarıya uzandığın ev sallanıyordu ve elin yardım ister gibiydi. Fakat arkasında yük olmaktan korkar havasıyla, narin, çekingen ruhuna bağlıydı. Yardım istiyor olduğunu düşündüğüm için dayanamadım. Yavaşça dokundum, fakat kendime çekmeye başlarken ellerin kaçtı. "Çıkamam. Olmaz, gelemem, dışarı uzandığımda bile sallantısına zor dayanıyorum. Bir de çıkıp gidersem her şey arkamdan yıkılacak." Evinin sallantısı duruldu.


Arkandan yıkılacak şu evin üzerine her an çökebileceğine korkmamana anlam veremedim. Bir kez daha uzanınca kapından kaçmana izin vermedim. Ellerini hızlıca kavradım. Dakikalarca bağırdık ve çağırdık, şıngırdayan camlar ve kükreyen duvarlar ile birlikte. Neden kendini bana bırakmadığını anlayamıyordum. Neden elini uzatıyorsun ama seni kurtarmama izin vermiyorsun. Düşünebildiklerim bunlardan ibaret, gerisi sinirlenen zihnimde tozlanmakta.


Kendini bırakmadıkça daha da sinirleniyorum. Seni çekip çıkarmak için keskin bir hamle yapıyor ve bütün gücümle çırpınıyorum. Bileğinden kopuyor elin, saniyeler boyunca sıkıca bana tutunmuş duruyor. Zaman geçtikçe yavaşça tutuşunu kaybediyor. Elinin senden uzaklaşmasını ve kopuşunu tenimde yaşıyorum. Bana her saniyesinde aslında sadece dokunulmak istediğini anlatıyor, sarsılarak yaşamayı göze almış. Kolun ise kanlar içinde kapıdan geri çekiliyor. Ürkek, dargın, kırgın ve artık benim gibi kızgın edasıyla.


Kolun içeriye geri çekildikçe sallantı duruluyor. "Çıkamam." diyorsun. Tepki veremiyorum. Diğer elini uzatırsın diye çöküp otursam mı, yoksa verdiğim zarar yeterli mi? Tutunduğum eline bakıyorum. Onu da korkudan kenara fırlatasım geliyor, ya da sevgiden sarılıp uyuyasım. Yavaşça zaten rüyadasın diyorum, uyanıyorum.


Bir çocukluk rüyasını tekrar yaşamışım. Elinde futbol topu yokuştan aşağı yürüyüp gelen sakallı bir adam, her adımında daha çok sallanan merdivenlerinden inemeyen bir çocuk ve mutfakta huzurla yemek pişiren bir kadın.

İlgili Yazılar

Hepsini Gör

Falcı

O an yolumu yolumu kesip el falıma bakmak isteyen falcının hocasından öğrendiği ilk kuralı çoktan unuttuğunu fark ediyorum. Artık...

Misafir

Halbuki sadece rüya görmek değil hayal etmek de uykuya dalabilenlerin hakkıdır.

Comments


  • Facebook
  • Spotify
  • Instagram

 © camduvar kültür sanat 2021

bottom of page